Wraz z końcem marca zbliża się termin złożenia informacji IFT-2R – Informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski, przez polskich podatników, którzy w trakcie roku dokonywali na rzecz podmiotów zagranicznych wypłat wynagrodzenia za różnego rodzaju usługi niematerialne. Wypłaty te co do zasady podlegają opodatkowaniu w Polsce tzw. podatkiem u źródła, czyli zryczałtowanym podatkiem od przychodów podmiotów zagranicznych z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ustawy o CIT (odsetki, należności licencyjne, usługi niematerialne, dywidendy). Polscy przedsiębiorcy dokonujący takich wypłat powinni jako płatnicy pobierać należny podatek i wpłacać go do urzędu skarbowego.

Przed złożeniem IFT-2R warto zweryfikować czy rozliczenie wypłat zostało przeprowadzone prawidłowo. Oto najczęściej spotykane problemy związane z podatkiem u źródła.

Ważność certyfikatów rezydencji

Wielu polskich podatników, w celu uniknięcia konieczności potrącania od wypłat na rzecz kontrahentów zagranicznych kwoty podatku u źródła, lub wręcz samodzielnego poniesienia tego podatku za kontrahenta, decyduje się na wystąpienie do podmiotu zagranicznego o przesłanie certyfikatu rezydencji. Uzyskanie takiego certyfikatu pozwala na zastosowanie przywilejów, jakie wynikają z umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO). Większość umów przykładowo wyłącza możliwość opodatkowania w Polsce podatkiem u źródła wypłat z tytułu świadczenia usług niematerialnych (usług doradczych, księgowych, badania rynku, marketingowych, prawnych itp.), nawet jeżeli polska ustawa o CIT przewiduje takie opodatkowanie – przepisy polskiej ustawy stosuje się bowiem z pierwszeństwem postanowień UPO. Natomiast w stosunku do innych wypłat, przykładowo należności licencyjnych, UPO mogą przewidywać ograniczenie stawki opodatkowania np. do 10 % albo 5 %, podczas gdy zgodnie z polską ustawą stawka wynosi 20%. 

Jednak aby móc skorzystać z dobrodziejstwa UPO należy uzyskać certyfikat rezydencji ważny na dzień dokonania wypłaty, i to tutaj może pojawić się problem. Większość polskich przedsiębiorców uzyskawszy certyfikat rezydencji od kontrahenta nie analizuje dokładnie jego treści, przez co mylnie zakłada, że certyfikat jest ważny na okres, w którym dokonana była wypłata i nie opodatkowuje wypłaty, bądź stosuje stawkę wynikającą z UPO. 

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że certyfikaty rezydencji, w zależności od kraju wydania, mogą występować w dwóch zasadniczych formach:

• Certyfikat ze wskazaniem okresu ważności – w takim certyfikacie, w części urzędowej (wypełnianej i poświadczonej przez zagraniczny organ podatkowy) wskazany jest konkretny okres, na który potwierdzona jest rezydencja podatkowa danego podmiotu, czy to w formie wyrażenia np. „rok 2019” czy „od 1 stycznia 2019 do 31 grudnia 2019”. Taki certyfikat poświadcza rezydencję na konkretny okres w nim wskazany. Zatem nawet jeżeli polskiemu przedsiębiorcy nie uda się uzyskać od kontrahenta certyfikatu przed wypłatą, zawsze możliwe jest wystąpienie o uzyskanie takiego właśnie certyfikatu na okres wsteczny.
• Certyfikat bez wskazania okresu ważności – jest to certyfikat, w którym zagraniczny organ podatkowy w części urzędowej dokumentu wskazuje jedynie, że kontrahent „jest rezydentem podatkowym” danego państwa. Taki certyfikat jest ważny w terminie 12 miesięcy od dnia jego wydania, a więc poświadcza rezydencję tylko na przyszłość.

Problem z odróżnieniem z jakim certyfikatem mamy do czynienia występuje w praktyce najczęściej w związku z certyfikatami wydawanymi przez niemieckie organy podatkowe. Często wydają one certyfikaty bez wskazania okresu ważności, pomimo zaznaczenia we wniosku o wydanie certyfikatu okresu, na jaki potrzeba potwierdzić rezydencję. Dlatego istotne jest sprawdzenie dokładnego brzmienia części urzędowej certyfikatu.

Ubruttowienie wypłat

Przedsiębiorcy, którzy jako płatnicy obowiązani są do pobrania podatku u źródła niejednokrotnie albo dobrowolnie decydują się ponieść jego ciężar, ze względu na chęć utrzymania pozytywnych relacji z kontrahentem, bądź po prostu zbyt późno orientują się, że powinni byli podatek pobrać przy wypłacie. W takim przypadku kontrahent otrzymuje 100% kwoty z faktury i należy pamiętać, że zgodnie z obowiązującym stanowiskiem organów, wypłatę 100% kwoty faktury należy potraktować jako kwotę netto, a więc pomniejszoną już o podatek u źródła. W takim przypadku obliczenie podatku podlegającego wpłacie do urzędu będzie polegało na ubruttowieniu wypłaty i obliczeniu podatku od wypłaty ubruttowionej.

Przykład

Zapłata faktury w wysokości 1000 zł bez ubruttowienia:

1000 zł x 0,2 = 200 zł

800 zł – wypłata kontrahentowi

200 zł – wpłata do US

Zapłata faktury w wysokości 1000 zł z ubruttowieniem:

1000 zł / 0,8 = 1250 zł

1250 zł x 0,2 = 250 zł

1000 zł – wypłata kontrahentowi

250 zł – wpłata do US