Ulga B+R to preferencja podatkowa pozwalająca podatnikom wykonującym działalność badawczo-rozwojową na dwukrotne odliczenie pewnych kosztów uzyskania przychodów od podstawy opodatkowania. Kosztem kwalifikowanym najczęściej ujmowanym w ramach ulgi są wynagrodzenia wypłacane osobom zatrudnionym na podstawie umów o pracę i umów cywilnoprawnych, dlatego kwestią budzącą wiele wątpliwości stała się możliwość odliczenia różnych składników wynagrodzenia wypłacanych tym osobom.

Podczas urlopu lub choroby pracownik nie wykonuje prac B+R

Podatnicy zaczęli występować z wnioskami o interpretację, w których pytali o możliwość uznania za koszty kwalifikowane wynagrodzeń wypłacanych za czas choroby lub urlopu pracownika. Przepis bowiem stanowi, że należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (przychody pracowników ze stosunku pracy) mogą być odliczone w ramach ulgi w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Zdaniem organów podatkowych oznacza to, że w przypadku, gdy pracownik nie wykonuje czynności w ramach prac B+R, ponieważ przebywa na zwolnieniu lekarskim lub na urlopie, to wynagrodzenie za ten czas oraz składki od tych należności powinno zostać w ogóle wyłączone z ulgi badawczo-rozwojowej. Istotne jest bowiem aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych.

Sądy po stronie podatników

Zdaniem podatników wszystkie należności pracownika realizującego działalność badawczo-rozwojową wynikające ze stosunku pracy stanowią koszty kwalifikowane, także wynagrodzenia za czas urlopu i choroby. Jedynym ograniczeniem wynikającym z przepisów jest konieczność ustalenia proporcji czasu przeznaczonego na działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy pracownika w danym miesiącu – zgodnie z tym przepisem w przypadku urlopu lub choroby należałoby odpowiednio uwzględnić czas nieobecności w liczniku i mianowniku proporcji. Stanowisko organów jest nieuzasadnione ponieważ w przepisie brak jest podstaw do wyłączania określonych kategorii należności z kosztów kwalifikowanych, jak np. wynagrodzenie za czas urlopu lub wynagrodzenie chorobowe. Takie należności również stanowią należności ze stosunku pracy, a wobec tego mogą stanowić koszty kwalifikowane. 

Sądy przyznają rację podatnikom wskazując, że decydujące jest wykonywanie przez pracownika działalności B+R, a skoro jest ona wykonywana, to wszystkie przychody pracownika związane z jego stosunkiem pracy oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności stanowią koszt kwalifikowany (w części wyliczonej z zastosowaniem odpowiedniej proporcji). Odrębną kwestią jest bowiem ustalenie rodzaju należności, które stanowią koszty kwalifikowane, a odrębną ustalenie proporcji, wg której należy ustalać te koszty.

Opracowano na podstawie:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 grudnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.401.2019.2.JS
• wyrok WSA w Szczecinie z 13 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 835/18
• wyrok WSA w Gliwicach z 20 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 1323/19